Савол: «У киши яна айтади: «Аёлимни бирор юмушга буюрсам, «Аллоҳ хохласа (иншааллоҳ) қиламан, йўқса қилмайман», дейди. Бунинг ҳукми нима?».
Жавоб: «Унга (аёлинга) буюрилган нарсасига бўйинсунишлиги вожиб бўлади. Бунда унга (айтган гапидан ҳеч бир) зарар йўқ ёки бу Аллоҳ ва Унинг Расулига исён қилишлик эмас. Набий соллаллоҳу алайҳи ва саллам айтдиларки: «Бирортасини бирортасига сажда қилишликга буюрадиган бўлсам, устидаги ҳаққини буюклигидан хотинни эрига сажда қилишга буюрар эдим». Аммо, олдин ишора қилиб ўтканимиздек, бу (буйруғингда) у (аёлинга) зарар бўлмаслиги ҳамда Аллоҳ ва Унинг Расулига исён қилмаслик шарти билан. Агар бунда Аллоҳ ва Унинг Расулига исён бўлса, уни сени (буйруғинга) мувофиқ иш тутишлиги жоиз эмас. Сен ҳам уни бунга (Аллоҳ ва Унинг Расулига осий бўладиган ўринга) буюришлигинг жоиз эмас. Шунингдек, (сени буйруғингдан) унга зарар бўладиган бўлса, у ҳам жоиз эмас. Чунки бу (Аллоҳ таъало буюрган «ашри маъруф») яхши турмуш кечиришликдан эмас.

Ибн Усаймин роҳимаҳуллоҳнинг «Мажмуъул фатаво»лари, «Никоҳга доир фатволар» бўлимидан, 700-бет, 3-фатво.